Daima Cunda

Git git, keşfedemedim; yaz yaz bitiremedim… Her defasında “Tamam artık, bir daha Ayvalık ve Cunda Adasından hiç bahsetmeyeceğim” diyorum. Gene pusula Kuzey Ege’yi gösteriyor. Gene Ayvalık’tan Cunda’ya geçiyorum. Ellerim gene klavyede aynı tanıdık yerleri yazıyorum işte.

Kalsam şuralarda… Gezgin olmasam hep İstanbul trafiğine sıkışıp kalsam, Amerika’daki kendi kendine konuşan tatlı kaçıklara dönemem an meselesi. Ona bunu korkudan bulaşamayan gündem haberlerinin ağırlığı altında ezilen, hayat silsilesiyle sersemleşen, gelecek endişesi ile bugünü es geçen herkes gibiyim aslında. Tek farkım, haftada iki gün nefes almam, o kadar.

Yeter mi? Yetmez.

Kalsam şuralarda; bir taraftan midilliyi öbür taraftan Ayvalık’ı seyretsem; balık – rakı, bol yeşillik ve temiz havayla günümü gün etsem.

Ayvalık’tan bir köprü ile Lale adasına oradan da “Türkiye’nin ilk boğaz köprüsü” ile Cunda veya Alibey adasına ulaşmak çok kolay.Yazın Ayvalıktan kalkan motorlarla limana yanaşmanın keyfi başka, o da ayrı.
Piri Reis’in 1513’te kaleme aldığı”Kitab-ı Bahriye”sinde, Cunda ve çevresindeki adalardan Yunt adaları olarak bahsetti. Adaya Rum halkı, “Kokulu Ada” anlamına gelen “Moshinos” adını taktı.1862 yılında kurulan ilk belediyesinde “Moshonisia Belediyesi adı verildi.
Bu ilk belediye binasının tabelasının ortasında, birde mühür vardı. Eski Türkçe ve Arap alfabesiyle yazılan mühürde “Daire-i Belediye Cezire-i Yunda” yazmaktaydı. Yıllar içinde mühür yanlış okundu;”Yunda”, “Cunda” oldu.Aslında İtalyanca “yelken açmak” veya “sancakları çekmek için kullanılan çubuğun ucu” anlamlarınada gelen Cunda, Yeni Türkiye Cumhuriyeti ile birlikte isim değiştirdi. Düşmana ilk kurşunu atan Yarbay Ali Çetinkaya’nın adı, 1923 yılında adaya verildi. O tarihten itibaren her iki isim kullanılmaya devam etti.

22 adadan bir tanesi

Alibey, Ayvalık Koyundaki irili ufaklı 22 tane adadan içerisinde yerleşim olan tek ada. İlk bakışta bir sahil caddesi, bir arkasında geçen anayol ve onları dik kesen birkaç ara yoldan ibaret zannediliyor. Oysa zaman geçtikçe her sokağın başka bir kimliği olduğu anlaşılıyor.
Tepelerden manzaralar, yıkık binalar, harika taş evlerle bir gün, üç gün, bir hafta “banamısın?” demez. Cunda da hayat başka türlü akar. Sanki zaman daha anlamlı sanki soluklar daha derindir. Yemekler leziz, güneş batışları şahanedir.
Sohbetlerde günler geceye döner, yemeklerde saatler geçer. Hava akşamları biraz ayazdır. Pateriçaya giden yoldaki bitkiler gittikçe kudurmuştur.

Ne Yapılır?

• Bolca yürüyüş. Adayı çepeçevre yürüyebilirsiniz.
• Geçen yıl açılan Muhtar KENT ve Rahmi KOÇ’un eski bir şapelden hayata geçirdiği Necdet H. Kent kütüphanesini mutlaka görün. Yanlız her zaman açık değil.
• Cunda’nın eski kiliselerinden Taksiyarhis’in restorasyonu devam ediyor.
• Ali ONAY 90 yaşında, hep kravatlı dolaşan bir beyefendi. Yaşayan en yaşlı mübadillerden. Ada’nın tarihini belgelerle anlatıyor. Birde balkonundaki turunçtan kendi yaptığı reçel enfes. Ali beyi bulursanız mutlaka sohbet edin.
• Pateriçaya mutlaka gidin. Ayışığı Manastırı’na kadar mutlaka yürüyün. Manastır 1771 yılında inşa edilmiş Biraz fazla çöp var erlerde ama gitmeye değer.
• Tepelerden güneş batışını seyredin; akşamda mehtabı seyretmeye devam edin.
• Taş Kahvede oturup güzel bir kahve için.
• Tekne turu yapmanızı öneririm. Sahildeki tekneler ile anlaşabilirsiniz. Bu mevsimde fiyatları da oldukça uygun.
• Ayvalık’ı keşfedin. Kozak yaylası ve Bergama’ya gidin. GPRS iniz varsa, kaybolmanız olanaksız.

Cunda Adasında Ne Yapılır? Alternatifler burada.

Ne yenir?
Bolca ot balık ve zeytinyağı… Burası bir cennet her yemek apayrı bir lezzet. Kış sonu ve ilkbahar tam otların mevsimi. Dolması yapılan kabakçiçeği, istifno, şevketi bostan, turpotu, radika, enginar… Üzerlerine bolca has zeytinyağı. Tabii balığı ihmal etmeyin. Ben yöresel balık “Papalina”ya pek bayılmam. Ama onun dışındaki her balık ve deniz ürününü mutlaka tadın. Bir tür kabuklu deniz ürünü olan “akuavadis”i bol soslu yiyin. Enginarlı karides ve kalamar dolması ise yıkılıyor.Nesos ve Baynihat ise Cunda’nın favori restoranlarından. Bu arada sahildeki diğer lokantalarda fena değil. Aman önceden fiyat konuşup pazarlık edin. Birde arka sokaktaki “Fofo&Engin” benim sevdiğim bir meyhane-lokanta. Hem Engin hanımla hemde Fofo Mustafa ile sohbetten çok keyif alıyorum. Yemekleri ayrıca güzel. Hafta sonları da fasıl var. Ha birde tatlı olarak sahilden Lokma; Balıktan sıkılanlara da Pizza Uno’yu öneririm.

Nerede Kalınır?

Ayvalık Otelleri Her keseye uygun birbirinden değişik oteller, pansiyonlar, moteller.Tatilinize siz yön verin!

Cunda Adası Otelleri Dünyadaki cennet cunda adasındaki bütün oteller. Denize sıfır olanından, ufak pansiyonlara…